Staalgigant ArcelorMittal stopt koolstofarme in Bremen en Eisenhüttenstadt!

Staalgigant ArcelorMittal stopt koolstofarme in Bremen en Eisenhüttenstadt!

Eisenhüttenstadt, Deutschland - Een bittere beslissing voor de Duitse staalindustrie: ArcelorMittal Europe heeft de stop van zijn koolstofplannen aangekondigd voor de platte staalfabriek in Bremen en Eisenhüttenstadt. De reden? Het bedrijf beschouwt de co₂-gereduceerde staalproductie als economisch ondraaglijk, zoals machinemarkt. Hoewel een contract met de federale overheid de financiering van 1,3 miljard euro en de start van de bouw voor juni 2025 heeft verstrekt, heeft ArcelorMittal nu besloten om zonder deze fondsen te doen.

Het bedrijf bleef in het verleden achter de verwachtingen: ondanks financiering voor meer dan 1 miljard euro, gebruikte het nooit de overheidssteun. CEO Reiner Blaschek rechtvaardigt deze stap met de moeilijke economische situatie. Hoge elektriciteitsprijzen en de onvoldoende beschikbaarheid van groene waterstof maken eenvoudigweg geen omschakeling naar productie met een lage emissie.

een tegenslag voor de klimaatdoelen

De Senaat van Bremen reageerde met grote teleurstelling op de beslissing van ArcelorMittal. 250 miljoen euro was al klaar om de conversie van de staalproductie te bevorderen. Wat overblijft is een bittere nasmaak: "We moeten ons nog steeds houden aan ons doel om staalproductie duurzamer te maken", zei een woordvoerder van de Senaatsadministratie.

Niet alleen in Bremen en Eisenhüttenstadt weerstand. IG Metall bekritiseert de beslissing van ArcelorMittal als strategisch kort en roept op tot een crisistop voor de hele staalindustrie. Volgens de IG Metall konden negatieve effecten op de reeds gewenste klimaatdoelen en de werkgelegenheid in de industrie niet langer worden genegeerd, zoals ingenieur wordt geconfronteerd.

De uitdagingen van de staalindustrie

Groene waterstof wordt beschouwd als de belangrijkste technologie voor de productie van klimaatvriendelijke staal. Maar de realiteit ziet er anders uit: het is momenteel zeldzaam en duur, juist omdat de productie ervan veel elektriciteit nodig heeft uit hernieuwbare energiebronnen. In Duitsland veroorzaakt de staal- en ijzerindustrie tussen 6 en 7 % van de industriële co₂-emissies, waardoor de urgentie van verandering des te meer verandert, zoals Bdew. In tegenstelling tot ArcelorMittal vervolgen bedrijven zoals Thyssenkrupp, Salzgitter en de Stahl-Holding-Saar hun voor het koolstofarmisatie. Thyssenkrupp investeert bijvoorbeeld ongeveer 3 miljard euro in zijn renovatie, terwijl Salzgitter van plan is zijn eigen waterstofcapaciteiten op te bouwen met meer dan 2 miljard euro. De cruciale vraag blijft: hoe kan de industrie de nodige planningsbeveiliging en financiële ondersteuning ontvangen om verandering daadwerkelijk te veranderen?

In deze gespannen situatie zal het cruciaal zijn dat de staalindustrie en de politieke beslissing -makers samenwerken om de uitdagingen onder de knie te krijgen en de ambitieuze klimaatdoelen niet uit het oog te verliezen.