Lauchhammer: 300 jaar industriële cultuur en de strijd om te overleven!

Lauchhammer: 300 jaar industriële cultuur en de strijd om te overleven!

In Lauchhammer, een stad die wordt beschouwd als de bakermat van de Lausitz-industrie, wordt dit jaar een heel bijzonder jubileum gevierd: 300 jaar industriële cultuur! Maar ondanks deze mijlpaalverjaardag kampt de stad met moeilijkheden, vooral in de nasleep van structurele veranderingen in het mijnbekken. Zoals de rbb24 Volgens rapporten zijn de bloeiende verkooppunten van vroeger slechts een vage herinnering.

Heidemarie Böttcher, een plaatselijke inwoner van de stad, voelt de nostalgiefactor sterk. ‘Vroeger gebeurde hier veel’, herinnert ze zich, kijkend naar de straten waar mensen door de winkels stroomden. Neustadt 1 werd in de jaren vijftig gebouwd voor mijnwerkers. Dit tijdperk leek eeuwig te duren totdat de cokesfabriek in 1990 moest sluiten. Een gerenoveerd gebied met een zonnepark is nu het nieuwe gezicht van het ooit industriële terrein.

De schaduwen van het verleden

Ondanks de vooruitgang wordt Lauchhammer geplaagd door de nasleep van het ‘transitietrauma’. De werkloosheid blijft een groot probleem, en veel voormalige werknemers in de kolenindustrie bevinden zich nu in een onzekere werkomgeving. Het traditionele bedrijf TAKRAF heeft zijn voormalige 3.500 banen teruggebracht tot slechts 120 en concentreert zich nu op de koper- en lithiummijnbouw. “Er is daar iets”, zegt een burger, die het verlies van zijn industriële wortels betreurt.

Een andere naaldprik voor de stad kwam in de vorm van de windturbinefabrikant VESTAS, die na twintig jaar werken de deuren sloot en sindsdien geen opvolger heeft gevonden. Volgens burgemeester Mirko Buhr wordt het begrotingsvolume zwaar belast door verplichte taken, wat het moeilijk maakt om nieuwe projecten zoals het 30 miljoen euro kostende ‘Ore and Coal’-project te financieren. CDU-Kamerlid Jens Nowak is sceptisch en twijfelt aan de kansen op succes.

Nieuwe vertrekpunten en ideeën voor de toekomst

Maar het verhaal van Lauchhammer is nog lang niet voorbij. De Sint-Niklaaskerk, waar de sarcofaag van barones von Löwendal is gehuisvest, trotseert de tijd, ook al is deze zelden vol. Het geloof in een positieve ommekeer lijkt er te zijn; Horst Wagner, een inwoner, ziet geen reden om de stad te verlaten. Ondanks alle tegenslagen hopen de bewoners op een nieuw hoofdstuk dat ondanks de moeilijke omstandigheden het zelfvertrouwen van de stad kan versterken. Op deze manier zou uit de oude industriële regio een nieuwe, levendige kennisregio kunnen ontstaan, vergelijkbaar met wat al gedeeltelijk is bereikt in het Ruhrgebied, een regio die doordrenkt is van traditie. bpb blijkt.

De toekomst van Lauchhammer is nog onzeker, maar de wil tot verandering lijkt groot. Het valt nog te bezien of de stad haar transformatie succesvol zal doorstaan, of dat de schaduw van haar industriële verleden zwaar op haar zal blijven drukken. Eén ding is echter zeker: de verhalen uit het oude kolen- en ertsgebied mogen niet vergeten worden en maken deel uit van een complexe identiteit.