ArcelorMittal laat verrassend genoeg plannen voor groen staal varen!

Transparenz: Redaktionell erstellt und geprüft.
Veröffentlicht am

ArcelorMittal annuleert plannen om groen staal in Eisenhüttenstadt te produceren vanwege economische onzekerheid.

ArcelorMittal bricht Pläne zur Produktion von grünem Stahl in Eisenhüttenstadt ab, bedingt durch wirtschaftliche Unsicherheiten.
ArcelorMittal annuleert plannen om groen staal in Eisenhüttenstadt te produceren vanwege economische onzekerheid.

ArcelorMittal laat verrassend genoeg plannen voor groen staal varen!

Wat een schok voor de staalindustrie in Duitsland! De grootste staalproducent ter wereld ArcelorMittal heeft verrassend genoeg zijn plannen laten varen om over te schakelen op groene staalproductie in de fabrieken van Bremen en Eisenhüttenstadt. Hoewel de besprekingen en de planning al vergevorderd waren, zijn de algemene omstandigheden nu zo slecht dat de economische levensvatbaarheid in twijfel wordt getrokken. In een verklaring werd aangekondigd dat het besluit niet in de laatste plaats ingegeven was door twijfels over de winstgevendheid van de CO2-arme staalproductie.

De afgelopen maanden was de situatie voor velen in de sector echter bijzonder uitdagend. Volgens rapporten De hoge marktprijzen en prijsschommelingen, maar ook de moeilijkheden bij de inkoop van groene waterstof waren doorslaggevend voor de beslissing. Deze grondstoffen zijn essentieel voor de gewenste klimaatneutrale productie, maar zijn momenteel niet in voldoende hoeveelheden beschikbaar en bovendien duur. Ook het federale ministerie van Economische Zaken betreurt dit en merkt op dat de beloofde staatsfinanciering voor deze veranderingen – ongeveer 1,3 miljard euro – grotendeels ongebruikt zal blijven.

Een tegenslag voor het koolstofvrij maken

De staalindustrie is geen onbelangrijke speler als het gaat om het behalen van de Duitse klimaatdoelstellingen. Het is verantwoordelijk voor ongeveer 8% van de totale uitstoot van broeikasgassen in het land. Daarom zijn grote veranderingen noodzakelijk. De uitstoot moet tegen 2030 met 55% zijn verminderd, terwijl de hele EU tegen 2050 klimaatneutraal wil zijn. Deze ambitieuze doelstellingen stonden in schril contrast met het besluit van ArcelorMittal om af te stappen van zijn oorspronkelijke plannen.

Andere bedrijven zoals Thyssenkrupp en Salzgitter blijven daarentegen optimistisch en schatten hun overstapkosten op respectievelijk ongeveer 10 miljard euro en 3 miljard euro. Het wordt duidelijk dat de staalindustrie een enorme financiële druk moet weerstaan ​​om milieuvriendelijker te worden. “De hoge investeringskosten voor de overstap naar schone productieprocessen worden geschat op ongeveer 35 miljard euro”, benadrukt een deskundigenrapport. De door ArcelorMittal geïnitieerde ommekeer geeft aan dat hier actie nodig is.

De uitdagingen van de waterstofeconomie

Groene waterstof wordt beschouwd als een belangrijke hulpbron voor de naadloze transitie naar klimaatneutrale staalproductie. Maar de praktijk ziet er anders uit. De staalproductie-industrie wordt momenteel geconfronteerd met aanzienlijke risico's. De hoge elektriciteitsprijzen in Duitsland zijn slechts een ander cruciaal punt in deze vergelijking. Zelfs oud-ministers als Habeck uiten hun spijt over de annulering van de projecten en benadrukken het belang van deze klimaatinitiatieven. De behoefte aan financiële steun blijft onverminderd bestaan. Een proefproject over klimaatbeschermingsovereenkomsten tussen de staat en bedrijven zou hierbij kunnen helpen.

Wat er daarna gebeurt blijft spannend. De achteruitgang van ArcelorMittal zou ook op langere termijn gevolgen kunnen hebben voor het concurrentievermogen van de Europese staalindustrie. Vooral omdat de prijzen voor groen staal zelf 30-40% hoger kunnen liggen dan die voor conventionele producten uit landen met versoepelde klimaatregels. Zowel bedrijven als politici hebben de plicht om oplossingen te vinden.

Over het geheel genomen blijft de situatie gespannen. De sector wordt geconfronteerd met grote uitdagingen bij de herstructurering, en de terugtrekking van ArcelorMittal herinnert ons er duidelijk aan dat de transformatie van theorie naar praktijk nog steeds een hobbelige weg is.