Μνήμη στο Teltow: 72 χρόνια μετά τη δημοφιλή εξέγερση από το 1953

Μνήμη στο Teltow: 72 χρόνια μετά τη δημοφιλή εξέγερση από το 1953

Teltow, Deutschland - Στις 17 Ιουνίου 2025, το θύμα των θυμάτων του 1953 στο Teltow θα τιμάται - ένα σημαντικό γεγονός στην ιστορία του GDR, η οποία εξακολουθεί να κινεί πολυάριθμους ανθρώπους. Στις 5:00 μ.μ. Υπάρχει μια επίσημη κλίση στο μνημείο στο "Platz της 17ης Ιουνίου", ο πρώην Hamburger Platz. Το εντυπωσιακό έργο τέχνης με τον τίτλο "Die Keinsung", το οποίο δημιουργήθηκε το 2011 μέσω της συνεργασίας των μαθητών του Immanuel-Kant-Gymnasium και του καθηγητή ιστορίας Gregor Wilkening, θυμίζει τους γενναίους ανθρώπους που είναι ενάντια στην καταπίεση και την ελευθερία.

Η κατάσταση του Βρανδεμβούργου θα τιμήσει επίσης το θύμα στο Πότσνταμ με αυτή την ευκαιρία. Οι εξέχοντες συμμετέχοντες, συμπεριλαμβανομένου του αναπληρωτή πρωθυπουργού Robert Crumbach και του υπαλλήλου ανακατασκευής του κράτους Dr. Maria Nooke, θα δώσουν ομιλίες. Στην ομιλία του, ο Crumbach υπογραμμίζει ότι είναι σημαντικό να υποστηρίξουμε την ελευθερία και την κοινωνική δικαιοσύνη και να τιμήσουμε τη θαρραλέα χρήση των διαδηλωτών. Ο Nooke υπογραμμίζει τη βιώσιμη σημασία της λαϊκής εξέγερσης και την ανάγκη να διατηρηθεί η μνήμη της δικτατορίας. Αντιπρόεδρος του Κοινοβουλίου του Κρατικού Κρατικού Κοινοβουλίου, Rainer Genilke, θα προσελκύσει την κοινωνική ευθύνη για τη διατήρηση ιστορικά σχετικών γεγονότων.

Οι περιστάσεις της εξέγερσης

17 Ιουνίου 1953 δεν ήταν μόνο μια ημέρα διαμαρτυρίας, αλλά μια εξέγερση που δείχνει πώς ένα εκατομμύριο άνθρωποι στο Ανατολικό Βερολίνο και πέρα ​​συνέβη για τα δικαιώματά τους. Η εξέγερση προκλήθηκε από μια αύξηση σε μια αύξηση κοντά, πράγμα που σήμαινε υψηλότερο φόρτο εργασίας για τον ίδιο μισθό - το τελευταίο σταγονίδιο σε μια ήδη τεταμένη αναλογία. Η ηγεσία της SED ήταν συγκλονισμένη και αποσύρθηκε υπό την προστασία των σοβιετικών αρχών. Αυτά αντέδρασαν με την επιβολή του πολέμου και τη χρήση της στρατιωτικής, λαϊκής αστυνομίας και κρατικής ασφάλειας.

μια κληρονομιά αντήχησης

72 χρόνια μετά την εξέγερση, η κατάσταση φαίνεται λίγο διαφορετική σήμερα. Μεγάλο μέρος της νεότερης γενιάς δείχνει ελάχιστο ενδιαφέρον για αυτό το σημαντικό ιστορικό γεγονός. Οι σύγχρονοι μάρτυρες όπως ο Wolfgang Jähnichen, ο οποίος βίωσαν την εξέγερση ως 13χρονη, συχνά αισθάνονται έλλειψη ενδιαφέροντος μεταξύ των φοιτητών και των παλαιότερων γενεών. Ο Günter Toepfer, ο οποίος ήρθε στη φυλακή μετά τη συμμετοχή του στις διαμαρτυρίες λόγω της "πτήσης της Δημοκρατίας", επικρίνει επίσης την συχνά ανεπαρκή γνώση της GDR και της γερμανικής διαίρεσης.

Το ομοσπονδιακό ίδρυμα για να ασχοληθεί με τη δικτατορία SED προσπαθεί να διεγείρει το ενδιαφέρον σε αυτό το κεφάλαιο στη γερμανική ιστορία, κάνοντας τα σχολεία διαθέσιμα. Ωστόσο, η εξέγερση και οι σχετικές ερωτήσεις σχετικά με την ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα συχνά λαμβάνουν πίσω κάθισμα στην κοινωνία. Σε μόλις δέκα από τα 16 ομοσπονδιακά κράτη, 17 Ιουνίου είναι αγκυροβολημένο στο πρόγραμμα σπουδών και οι ώρες ιστορίας σπαρθούν.

Μετά από όλα, εξαρτάται από όλους μας να κρατήσουμε το πνεύμα της 17ης Ιουνίου και να υποστηρίξουμε την ελευθερία και τη δικαιοσύνη, με την ελπίδα ότι μια τέτοια ιστορία δεν θα επαναληφθεί.