30 χρόνια μετά: Vetschau και η μυστική παραγωγή υφασμάτων για τον Christo!

30 χρόνια μετά: Vetschau και η μυστική παραγωγή υφασμάτων για τον Christo!

Μια συναρπαστική κληρονομιά από τον κόσμο της τέχνης γιορτάζει φέτος τα 30α γενέθλιά της. Με αφορμή την εντυπωσιακή περιτύλιξη του Ράιχσταγκ από το ζεύγος καλλιτεχνών Christo και Jeanne-Claude, που έλαβε χώρα από τις 24 Ιουνίου έως τις 7 Ιουλίου 1995, το Βρανδεμβούργο ανατρέχει σε μια εποχή που η τέχνη και η πολιτική ήταν στενά συνυφασμένες. Περισσότεροι από πέντε εκατομμύρια άνθρωποι επισκέφτηκαν το έργο τέχνης, το οποίο φώτισε τον ορίζοντα του Βερολίνου σε ασημί τόνους και ενέπνευσε τη φαντασία των επισκεπτών. Αλλά αυτό που είναι λιγότερο γνωστό είναι ότι το μισό ύφασμα για αυτό το εμβληματικό έργο κατασκευάστηκε στο Vetschau στο Oberspreewald-Lausitz, όπως αναφέρει rbb24schristoffve.html.

Το 1995, η Spreewald-Planen GmbH από την Vetschau έλαβε το σημαντικό συμβόλαιο για την παραγωγή των εντυπωσιακών μουσαμάδων που κάλυπταν το κτίριο του Ράιχσταγκ. Ο διευθύνων σύμβουλος Dieter Wergula ήρθε σε επαφή με τον διευθυντή έργου Wolfgang Volz μέσω ενός μέλους της Bundestag. Μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, ο δημιουργικός νους Volz προσκλήθηκε στο Vetschau για να συζητήσει τη λεπτομερή εργασία. Η Wergula περιγράφει πώς η εμπειρία της εταιρείας στην κατασκευή μουσαμάδων μεγάλης κλίμακας ήταν τεράστια. Αυτό οδήγησε επίσης στην επιστροφή πολλών πρώην υπαλλήλων που δεν είχαν απασχοληθεί στην εταιρεία για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Οι τεχνικές προκλήσεις

Πριν έρθει η αλλαγή, η Spreewald-Planen GmbH κατασκεύαζε εξαρτήματα ανύψωσης αέρα για τη Σοβιετική Ένωση, αλλά μετά την πολιτική αλλαγή ο αριθμός των εργαζομένων μειώθηκε από 200 σε μόλις 18. Την αναταραχή ακολούθησε η μεγάλη παραγγελία για τον Christo, που όχι μόνο αντιπροσώπευε μια οικονομική διάσωση, αλλά και μια νέα αρχή. Πάνω από 35 μοδίστρες εργάστηκαν για πέντε μήνες στα περίπου 100.000 τετραγωνικών μέτρων από ύφασμα πολυπροπυλενίου με επίστρωση αλουμινίου, οι ραφές του οποίου έφτασαν σε συνολικό μήκος τα 22 χιλιόμετρα. Τον Ιούνιο του 1995, 61 τόνοι υλικού μεταφέρθηκαν στο Βερολίνο - ένα έργο-μαμούθ που, μετά από προσεκτική εξέταση του υλικού, έπρεπε επίσης να πληροί τα πρότυπα πυροπροστασίας, όπως σημειώνει η Wikipedia.

Η περιτύλιξη του δημόσιου κτιρίου δεν ήταν μόνο ένα μάρκετινγκ, αλλά και ένα περίπλοκο αριστούργημα υλικοτεχνικής υποστήριξης. Στην υλοποίηση συμμετείχαν 90 επαγγελματίες ορειβάτες και υλοποίησαν τον σχεδιασμό με δεξιοτεχνία και ακρίβεια. Την τελευταία μέρα της έκθεσης, 500.000 άνθρωποι συνέρρευσαν στο Ράιχσταγκ, απόδειξη του τεράστιου ενδιαφέροντος για αυτό το προσωρινό έργο τέχνης.

Η βιωσιμότητα στο έργο τέχνης

Μετά το τέλος του έργου το 1995, ξεκίνησε μια δύσκολη περίοδος για την Spreewald-Planen GmbH. Οι μεγάλες παραγγελίες δεν πραγματοποιήθηκαν και μόνο μερικές έρευνες κράτησαν την εταιρεία στη ζωή. Μια προσπάθεια υποβολής αίτησης για ένα επόμενο έργο από τον Christo στη Νέα Υόρκη ήταν ανεπιτυχής, κάτι που τελικά οδήγησε στη στροφή στην παραγωγή μουσαμάδων σκηνής. Η άλλοτε ακμάζουσα εταιρεία έπρεπε να κηρύξει πτώχευση το 2006, κάτι που σήμαινε το τέλος 35 ετών επιτυχημένης εργασίας.

Ωστόσο, ο Christo και η Jeanne-Claude θα παραμείνουν πάντα σημαντικές προσωπικότητες στην ιστορία της σύγχρονης τέχνης. Η ικανότητά της να μετατρέπει καθημερινά αντικείμενα σε θεαματικές εγκαταστάσεις μας επιτρέπει ακόμα και σήμερα να σκεφτόμαστε έξω από το κουτί. Άλλα γνωστά έργα του ντουέτου περιλαμβάνουν το έργο τέχνης "The Gates" στο Central Park και το "Floating Piers" στη λίμνη Iseo στην Ιταλία. Η τέχνη της ήταν πάντα προσωρινή και εστιαζόταν στην παροδικότητα - μια ιδιότητα που εκτιμάται ακόμη περισσότερο, όπως σημειώνει η arte-concreta.

30 χρόνια μετά από αυτά τα ιστορικά γεγονότα, η μνήμη της περιτύλιξης του Ράιχσταγκ παραμένει ζωντανή. Ένα έργο ελαφριάς εγκατάστασης για τον εορτασμό αυτού του έργου τέχνης σχεδιάζεται στο Βερολίνο τον Ιούνιο του 2025. Αυτό το αφιέρωμα απεικονίζει για άλλη μια φορά τη στενή σύνδεση μεταξύ τέχνης, ιστορίας και ταυτότητας του Βερολίνου.